شركت پالايش نفت امام خميني (ره)

بایگانی موضوعی ‘امور زنان و خانواده’

با کلیک روی تصویر زیر؛ آنرا در اندازه واقعی ببینید:

اَللّهُ الّذی جَعَلَ لَکُمُ الاَرضَ قراراً؛
خداوند همان است که زمین را آسایشگاه شما قرار داد…   سوره غافر آیه ۶۴
پنجم ژوئن مصادف با پانزدهم خرداد روز جهانی محیط زیست است. تمامی این نامگذاریها و تلاشها به منظور ایجاد آگاهی و نیز سپاسگزاری از مواهب طبیعی این کره خاکی است و امروز که حال و روز زمین چندان خوب نیست، اگر چاره ای اندیشیده نشود گامهای آلوده بشریت بر زمین، نسل انسان اشرف مخلوقات و هر آنچه در زمین است را به نابودی خواهد کشاند و دیگر مجالی برای حیات در این تنها خانه ما باقی نخواهد ماند. بدانیم که در این نابودی همه ما مسؤولیم و اگر به سهم خود برای نجات زمین قدمی برنداریم دیر نخواهد بود روزی که زمین، این امانت الهی، از ما بازستانیده شود،  که «اِنَّ اللهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّی یُغیِّروا ما بِأَنْفُسِهِمْ؛ خدا تغییر نمی دهد سرنوشت ملت و قومی را، مگر آنکه آنها خود نفوس خود را تغییر دهند».
آشتی کنیم با زمین که هنوز هم می توان مرهم گذاشت بر زخمهای دل زمین، می توان زخم جهالت را از چهره زمین زدود، می توان علف های هرز”آلودگی” را از گستره زمین ریشه کن کرد و هنوز هم می توان لبریز شد از شور زندگی و هم نوا شد با پرنده و آسمان و جنگل و رود…
نگذاریم زمین در هاله فراموشی جا بماند و وسعت گندمزار و پاکی آسمان به خاطره تبدیل شود. به قول سهراب “یادمان باشد کاری نکنیم که به قانون زمین بر بخورد.”
زمین و محیط زیست ما، سخاوتمندانه، هر آنچه که دارد به ما می بخشد و ما نفس می کشیم، زندگی می کنیم و بقای خود را حفظ می کنیم بدون آنکه برایش بهایی بپردازیم. اکنون که با غفلت ما و با توسعه صنعت و فن آوری های رو به رشد، زمین و طبیعت، نفسهایش به شماره افتاده، همه ما وظیفه داریم در ارتقاء بینش جامعه و حساس سازی انسانها نسبت به این خطر بزرگ سهم خود را بپردازیم و هر یک فعالانی باشیم برای ترویج مشارکت همگان در حفظ و صیانت از زمین و محیط زیست خود.
امور زنان و خانواده نیز از این قاعده تبعیت کرده و بر اساس مسؤولیت اجتماعی خود تلاشهایی را در راستای صیانت از محیط زیست و مواهب طبیعی در برنامه کاری خود دارد. از جمله اقدامات صورت گرفته تهیه و تدوین کتاب “مصرف هوشمندانه انرژی در خانه” ویژه خانواده کارکنان با همکاری مدیریت انرژی و طرح مسابقه مصرف بهینه انرژی بوده است. همچنین برنامه ریزی برگزاری مسابقه نقاشی و عکاسی و کارگاه حفظ محیط زیست ویژه همکاران و خانواده ها با همکاری کارگروه محیط زیست و انرژی دفتر امور زنان وزارت نفت و روابط عمومی شرکت از جمله دیگر اقدامات صورت گرفته در این زمینه است.
شکی نیست که خانواده در تحکیم پایه‌های فرهنگ حفاظت از محیط زیست نقش بسیار حساسی دارد و در این میان آگاهی زنان با توجه به نوع فعالیت‌شان در خانه از نقش ویژه‌ای برخوردار است. مادران فرهیخته در شکل‌گیری رفتارها، عادات و نگرش‌های درست فرزندانشان نقش بسیار اساسی دارند و از این رو زنان و به ویژه مادران می توانند در اصلاح و تغییر رفتار نادرست در جامعه بسیار مؤثر باشند. تغییر عادات ما، محیط زیست سالم‌تر، سلامت جسمی و روانی، کاهش هزینه‌ها و تغییر الگوی مصرف را به همراه دارد و رعایت الگوهای منطقی به رشد مهارت‌های اجتماعی فرزندان و الگوپذیری و رفتار اخلاقی منطبق با صیانت از محیط زیست کمک می‌نماید. فراموش نکنیم نعمت ها و مواهب طبیعی میراث گرانبهای زمین هستند که به همه نسلها تعلق دارند و در برابر همه این نعمت ها روزی مورد سؤال قرار خواهیم گرفت.

“خداوندا به ما بینشی عطا فرما تا عظمت زنجیره پرشکوه جهان را در زمین بشناسیم و ما را توفیقی عنایت فرما  تا در پاسداری از آنچه در طبیعت به ما ارزانی فرموده‌ای تلاش کنیم.”

آنروز که سربازان عراقی مرز شلمچه را با امید اشغال ۳ روزه خوزستان پشت سر گذاشتند، تصرف خرمشهر برایشان سهل می نمود. اما خرمشهر با دست خالی و تنها با تکیه بر اراده پولادین جمعی معدود که اغلب غیرنظامی بودند و کمترین آشنایی با کاربرد حتی سلاحهای سبک را نداشتند جسورانه ۳۴ روز در مقابل چشمان حیرت زده جهانیان مقاومت کرد و در پایان اگرچه به اسارت درآمد اما نه با یک گردان، بلکه با هجوم یک لشکر! و همین وقفه ۳۴ روزه بود که فرماندهان عراقی را در ادامه گامهای بعدی دچار تردید نمود.
فتح خرمشهر برای ملت ایران نماد مقاومت و پایداری دلیرانی است که  با غیرت و شهامت  حماسه آفریدند و برای همیشه تاریخ جاودان شدند. حماسه تاریخی آزادسازی خرمشهر آنقدر بزرگ بود که باعث شد کمتر به مقاومت اسطوره ای زنان و مردان این شهر در آغازین روزهای دفاع مقدس پرداخته شود و در پرداختن به این جلوه های شجاعت و ایثار هم کمتر به حضور زنان در آن روزها و لحظه های خطیر پرداخته شد.
زنان مقاومت ۳۴ روزه حماسه هایی آفریدند که هر زنی  میتواند با شنیدنش به خود ببالد. در آن روزها دختران خرمشهر نمونه ای شدند برای دختر و زن مسلمان ایرانی. نمونه صلابت و شجاعت، نمونه عطوفت و مهر، نمونه عصمت و حیا و نمونه شکفتن همه استعدادهایی که خداوند در یک زن به ودیعه سپرده است.
از جمله شیر زنانی که در این حماسه بزرگ نقش آفرین بودند خانم نوشین نجار مشاور امور زنان و خانواده شرکت ملی نفت ایران است که اخیرا مفتخر به بازنشستگی شدند. همسر سردار شهید علیرضا گرگ پور؛ فرمانده تیپ الحدید که افتخار قریب به سه سال سابقه خدمت در جبهه های جنگ تحمیلی (از شروع جنگ تحمیلی تا سال ۱۳۶۲) به عنوان امدادگر و پرستار را دارند و از نیروهای ۳۴ روز مقاومت خرمشهرهستند.
ضمن سپاس از همراهی سرکار خانم نجار آنچه می خوانید گزیده ای از خاطراتشان است که از آن روزهای مقاومت و حماسه روایت کرده اند:
“مدتی قبل، از گوشه و کنار می شنیدیم که بین ایران و عراق جنگی در گرفته است. ابتدا باورش برایمان مشکل بود که عراق بخواهد با ما وارد جنگ شود، اما چند روز بعد، صدای رگبار گلوله و انفجار توپ گویای وقوع حوادثی شد که آثار آن را در سطح شهر نیز دیدیم. خیابانها که همواره از انبوه جمعیت لبریز و متراکم بود، روز به روز خلوت تر و آرامتر می شد. مغازه ها کارشان را دیرتر شروع و زودتر تعطیل می کردند. وسیله نقلیه به سختی یافت می شد. علاوه بر اینها، شتاب زدگی و اضطراب مردم بود که با جنجال آغاز مدارس و شور و شوق بچه ها کاملاً مغایرت داشت.
روزهای بعد، با اعلام وضعیت قرمز و احتمال حمله هوایی دشمن، اوضاع بغرنج تر شد. به غیر از مغازه هایی که نیازهای اساسی مردم را تامین می کردند، بقیه به حالت تعطیل در آمدند و شهر تقریباً حالت جنگی به خود گرفت. من جزء نیروهای ذخیره سپاه بودم. با ادامه وضعیت فوق العاده که پیش آمده بود، از طرف سپاه، گروه ما را به کمک طلبیدند. ما بلافاصله در استادیوم ورزشی شهر تجمع کرده و مشغول کمک شدیم. مهم نبود که چه کاری انجام می دهیم. هدف، مهیا ساختن شرایط برای مقابله ای مردمی بود. به افراد شناخته شده اسلحه می دادیم و کارتهایی برای بقیه بچه ها صادر کردیم. باید بین نیروها هماهنگی ایجاد می شد. دیگر هیچ جای شهر امنیت نداشت و از حملات احتمالی عراقیها در امان نبود. استادیوم، به دلیل نزدیکی به راه آهن، اهمیت خاصی برای دشمن داشت. اطرافش را به سختی می کوبیدند. آنجا دیگر خیز سه ثانیه و پنج ثانیه معنا نداشت و هر طور بود باید خودمان را نجات می دادیم.
بچه ها در اوج فداکاری، هر لحظه انتظار شهادت را می کشیدند. خواب و خوراک آنقدر کم شده بود که دیگر کسی به آن فکر نمی کرد. حال و هوای عجیبی بود. هیچ کس نمی دانست که تا لحظه ای دیگر زنده خواهد ماند یا نه! نمی دانستیم به چه کسی وصیت کنیم.
صدای شلیک گلوله و تیربار لحظه ای قطع نمی شد. ما روی زمین دراز کشیده بودیم و در میان آن همه ناآرامی و شلوغی، سعی می کردیم به پیام امام در مورد جنگ گوش بدهیم. دیگر ماندن در استادیوم صلاح نبود. به خاطر دشواری شرایط، ما را به مسجد امام صادق (ع) انتقال دادند. پس از آن، برای گرفتن خبری از خانواده، به منزل رفتم. تا آن لحظه به فکر خانواده نبودم. نه اینکه اصلاً به فکر نباشم. بلکه فرصتی برای سر زدن نبود. همه همین طور بودند. بیشتر بچه ها گذشته را فراموش کرده بودند و تنها به حال و آینده فکر می کردند. به حمله دشمن و نجات شهر.
همه افراد خانواده سالم بودند. هنگام بازگشت، با مخالفت شدید پدرم مواجه شدم. نباید بیرون می آمدم. ناچار مجبور شدم جلوی او بایستم. من که نسبت به احترام پدر و مادر خیلی حساس بودم و وقتی پدرم چپ نگاهم میکرد، اشکم سرازیر می شد، برای پدرم، قبول چنین رفتاری از جانب من دشوار بود. به هر ترتیبی که بود. دوباره از خانه خارج شدم. آن روز رادیو با صدای بلند می گفت:
– در پلیس راه احتیاج به کمک هست…
رادیو مدام از مردم تقاضای کمک می کرد. من و تعدادی از بچه ها به پلیس راه رفتیم. در آنجا با همکاری هم کوکتل مولوتف درست می کردیم؛ و یا اینکه گونی ها را پر از شن کرده و در نقاط حساس می چیدیم. هر کسی به نوعی کمک می کرد. در همین حال و هوا، بچه هایی که می آمدند، خبر از شهادت نیروهایمان داشتند. اوضاع لحظه به لحظه بدتر می شد. شبها روی پشت بام، با اسلحه «ام – یک» نگهبانی می دادیم و هر چند ساعت یکبار، پست مان را عوض می کردیم. باورش برایم مشکل بود. باور این که با آن همه حساسیت روحی و عاطفی، چگونه تا این حد مقاوم شده و تحمل بی خوابی، بی غذایی و فشارهای روانی را داشتم.
روزهای بعد، دیگر سلاحی نداشتیم تا به نیروها بدهیم. وضعیت سخت و عذاب دهنده ای بود. دشمن هر لحظه نزدیکتر می شد و بچه ها با دست خالی مقابله می کردند. شبها با خودم فکر می کردم شاید فردا که در را باز کنیم، عراقیها به داخل بریزند. و این تصور، مرا تا مرز جنون، خشمگین و منزجر می کرد و خواب را از چشمهایم میگرفت. به خاطر کمبود سلاح، ناچار به بیمارستان رفتیم تا لااقل خونهای کف بیمارستان را بشوییم و یا در آشپزخانه کمک کنیم.
موقعیت بیمارستان هم، به دلیل مجاورت و نزدیکی با پل، بسیار نا مناسب و خطرناک بود. دشمن، قصد انهدام پل مسیر ارتباطی آبادان – خرمشهر را داشت و آنجا را زیر باران گلوله گرفته بود. با انفجار هر توپ، بیمارستان میلرزید و ما به کنار دیوارها و درختها خیز می رفتیم. بوی باروت و خون و دود، با ناله و ضجه مجروحین در هم آمیخته و فضا را پر کرده بود. تعداد زخمی ها هر لحظه بیشتر می شد. مجروحی را آوردند که دستش تنها به یک پوست وصل بود و از زور درد فریاد می کشید. یکی دیگر دل و روده اش بیرون ریخته بود. پرستارها، مسئولین بیمارستان و نیروهای مردمی مدام در تلاش و تکاپو بودند، اما سیل مجروحین سرسام آور بود و امکانات هم محدود. پیرمردی را آوردند که وضع وخیمی داشت. او را اغلب در کنار مسجد جامع می دیدیم. این بار هم شعار همیشگی اش را میداد: درود بر خمینی، صدام نابود است… نمی دانستم به خاطر روحیه اش خوشحال باشم و یا به خاطر زخمی بودنش گریه کنم.
فردای آن شب به خانه رفتم تا احوالی از بچه ها بگیرم و استراحتی کرده باشم. اما نتوانستم. هر بار که پلکهایم را می بستم، به یاد ضجه ها و ناله های مجروحین می افتادم و هزاران سئوال در ذهنم می چرخید. نمی توانستم آرام بگیرم. گرمای حیاط کوچکمان، با گرمی آتش خمپاره ها و صدای تانکهای دشمن درهم می آمیخت و خواب از چشمانم می گرفت. بعد به خدا فکر می کردم و آن وقت قلبم آرام می گرفت.
… دیگر از همه چیز و همه تعلقات گذشته بودم و آرامش عجیبی را در اعماق قلبم احساس می کردم. آرامشی که با اضطرابها و تنشهای شدید محیط اطراف مغایر بود.
بعد از دو روز و به اصرار خودمان، ما را پیش بقیه بچه های گروه بردند. در آنجا کارمان نگهداری از مهمات بود. مهمات محدودی که نزدیک پل، در زیر زمین یک خانه اشرافی قرار داشت. ما به دلایل امنیتی، مجبور بودیم که خودمان صندوقهای مهمات را جا به جا کنیم. تنها جرقه ای کافی بود تا همگی نابود شویم. شبها، دو ساعته و سه ساعته نگهبانی می دادیم. خیلی وحشتناک بود.
پس از تغییر چند محل، به کوی «بهروز» رفتیم. در آنجا هم کارمان نگهبانی و نگهداری از مهمات بود. گاه امکان ایستادن نبود و به حالت درازکش پاس می دادیم. حتی بعضی اوقات مجبور می شدیم برای نجات خودمان، داخل لجن ها و جویهای کنار خیابان بخوابیم، تا وضع به حالت عادی برگردد. از آنجا نیز، ما را به محل دیگری انتقال دادند. مهم نبود کجا باشیم. چیزی که اهمیت داشت، انجام وظیفه و کمک به بچه ها بود… و در این گیرودارها، آتش جنگ هر روز بیشتر شعله می کشید…

به منظور یادآوری اهمیت استفاده کارآمد و مطلوب از منابع، سرمایه ها و امکانات تحت اختیار و به عبارت دیگر “بهره وری” و مدیریت مصرف، همه ساله آغاز خردادماه را با روز ملی بهره وری شروع می کنیم. محدودیت منابع در دنیای رقابتی امروز، لزوم توجه به ضرورت بهره وری را بیش از هر چیز آشکار می کند. تردیدی نیست که  توجه به معنا و مفهوم بهره وری در هر زمینه ای می تواند شکوفایی و رونق اقتصادی و اجتماعی را به ارمغان آورد. این واژه که یکی از مهم‌ترین اهداف هر سازمان است در صنعت نفت بیشتر به بهره وری انرژی و اقتصادی اشاره دارد. اما بطور کلی هرگونه فعالیتی که بتواند عملکرد امروزمان را بهتر از دیروز کند، نوعی بهره وری خواهد بود. خواه در خانه و زندگی شخصی و خواه در سازمان و زندگی کاری. استفاده صحیح از سرمایه های انسانی و پتانسیل ها و استعدادهای آنها مهمترین و کوتاهترین قدم در رسیدن به این هدف خواهد بود. امروزه نقش زنان در رشد و تثبیت اقتصاد کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه کاملا به اثبات رسیده است. نقش سه گانه زنان به عنوان «مادران جامعه»، « عوامل مؤثر تولید در نظام اقتصادی»  و« مدیران داخلی خانواده ها» تأثیر آنان در بهره وری را بیشتر از هر زمانی پر رنگ کرده است.
متأسفانه در حال حاضر بسیاری از رفتارهای مصرفی ما نسنجیده، غیر هوشمندانه و به دور از تخصص ومهارت مدیریت مالی و اقتصادی است. بنابراین  برای تحقق توسعهپایدار لازم است تغییراتی در شیوه زندگی ما به وجود آید. این تغییرات بدون مشارکت فعال، آگاهانه و متعهدانه زنان امکان پذیر نخواهد بود. زنان با مسوولیتی که در تربیت نسل جدید، مدیریت خانواده و حضور در اجتماع دارند می توانند در این خصوص به شایستگی ایفای نقش کنند. لذا افزایش دانش و آگاهی زنان به عنوان «مدیران فرهنگ بهره وری»، کشور را در رسیدن به بهره وری ملی موفق خواهد کرد. مدیریت مصرف، زیربنای بهبود بهره وری اقتصادی است و آموزش و حساس سازی همه اقشار به ارزش منابع پایه و لزوم مصرف منطقی، اولین سنگ این بناست. بکوشیم روش هاى نوین و بهینه را جانشین باورهاى غلط و غیراقتصادى کنیم تا هر روزمان بهتر از دیروز گردد که به فرموده مولی علی (ع) “آن کس که دو روزش مثل هم باشد، زیان‌دیده است”.

علیرضا امین (مدیر عامل)

رمضان که می رسد عطر و بوی قرآن مشام جان را مینوازد و دل را با بهار تلاوت جلا می دهد. ماه مبارک رمضان، ماه تولّد قرآن، ماه اُنس با قرآن، ماه بهار قرآن، و ماه شناخت و بهره ‏برداری فکری و عملی از قرآن است. کتابی که تدبر و اندیشه در آن به گفته مولای متقیان امیر مؤمنان علی(ع) بهار قلب هاست. آنجا که در شأن قرآن فرمودند:
«وَ تَفَقَّهُوا فِیهِ فَاِنَّهُ رَبیعُ الْقُلوبِ؛ در قرآن بیندیشید که بهار قلب‏هاست.»
قرآن، روح ماه رمضان است که در کالبد آن دمیده شده و ارزش و عظمت آن را چند برابر کرده است. قرآن، قلب ماه رمضان است، که بدون این قلب و ضربان آن، جوهره حقیقت در رگ‏های حیات معنوی روزه داران به جریان نمی‏افتد. در واقع هر چه در این ماه به عبادت و روزه داری می پردازیم، زمینه‏سازی و آمادگی معنوی برای استقبال و دریافت قرآن است که می‏خواهیم در پرتو آثار پربرکت روزه خالص، و عبادت‏ها و دعاهای همراه آن، رابطه خود را با قرآن نزدیک‏تر کنیم. چرا که انس با قرآن و تدبّر در آیات آن و بهره‏گیری فکری و عملی از مفاهیمش ضامن رشد و تکامل ملکوتی و معنوی ما خواهد بود.
اَللّهُمَّ وَفِّقْنی فِیهِ لِتِلاوَهِ الْقُرآنِ
خدایا مرا در این روز برای تلاوت قرآن توفیق ده.
به مناسبت قرار گرفتن در ماه مبارک رمضان و بهار قرآن با یکی از همکاران عزیزی که علاوه بر خدمت در عرصه فرهنگی، قاری توانمند و برتر قرآن کریم در سطح وزارت نفت نیزهستند مصاحبه ای داشته ایم. باشد که این چند سطر مصاحبه مشوقی باشد برای الگو گرفتن همه ما و انس بیشتر با قرآن.
–    سرکار خانم فاطمه الماسی  برای ما بفرمایید چطوربا قرآن مأنوس و به آن علاقمند شدید؟ به نظر من همه چیز عنایت خاص خداوند بوده که بر من حقیر منت گذاشته و این توفیق را نصیبم کرد  و در درجه دوم از نقش خانواده ام مخصوصاٌ مادرم در زمان تجرد و همسرم پس از تاهل باید یاد کنم ؛ البته در دوران تحصیل علی الخصوص دوران راهنمایی و دبیرستان معلمان  بسیار خوبی داشتم  که در نهادینه کردن پایه های انس با قرآن در وجودم بی تاثیر نبودند و مشوق من در این مسیر بودند .
–    آیا در این مسیر استادانی هم داشتید؟ علاقه شدید من از دوران کودکی به تلاوتهای قاریان ممتاز بین المللی همچون عبدالباسط، منشاوی، شهات انور و تقلید و تمرین کردن شبانه روزی من ازصدای این اساتید از کودکی تا کنون باعث شده کمتر از کلاسهای تخصصی استفاده نمایم، شرکت در کلاسهای آماده سازی مسابقات قران کریم شرکت در سنوات گذشته به من کمک کرد تا به نقاط ضعف خود در این زمینه پی ببرم و در صدد رفع آنها بر آیم، هر چند هنوز هم توانایی من بسیار اندک است و نیازمند شرکت در کلاسهای تخصصی تری می باشم .
–    با توجه به دارا بودن دو فرزند خردسال و اشتغال به کار در پالایشگاه، آیا تمرین مستمر  قرائت قرآن باعث  اخلال در کار و رسیدگی به امور فرزندان شما نمی شود؟ طبیعی است با توجه به داشتن مسئولیتهای زیادی که دارم کار بسیار مشکل است و سختیهای زیادی را در این  مسیر متحمل شده ام ولی این سختیها چون همراه با اهداف عالیه بوده است برایم بسیار لذت بخش است. از طرف دیگر انس با قرآن در زندگی و روحیه و رفتار فرزندانم هم بسیار موثر بوده است، هر وقت تمرین می کنم بچه ها قرآن بدست می گیرند و در کنارم کلام الهی را برزبان می آورند و دیدن این صحنه ها برایم انگیزه بخش و غرور آفرین است.
–    تاکنون چه مقام‌هایی در مسابقات قرآن کریم کسب کرده‌اید؟به لطف حضرت حق و عنایت حضرت ولی عصر (عج) تا کنون ۳۹ مقام برتر در رشته های مختلف قرآن از جمله قرائت، ترتیل و اذان در مسابقات رسمی برگزار شده توسط ارگانهای مختلف کشور از جمله وزارت نفت، اداره اوقاف، اداره کار، دانشگاه و سازمان تامین اجتماعی حاصل تلاش من در این مسیر بوده است که شامل ۲۲ مقام اولی، ۱۲ مقام دومی و ۵ مقام سومی می باشد، اما مهمترین مقامی که کسب کرده ام اول ترتیل وزارت نفت در سال ۹۵ و مقام سوم وزارت در رشته قرائت در سال ۱۳۹۴ بوده است.
–    شما چه تجربه خاصّی برای قرائت قرآن دارید که بتواند برای سایرین مفید باشد؟ قرآن دریای عمیق و بیکران است و من نمی توانم در این مسیر خود را صاحب نظر بدانم، اما در حد بضاعت خود برای یادگیری هر چه بیشتر قران و مفاهیم آن تلاش می کنم و سعی می کنم در راستای آموزش قرآن کریم در صورت امکان و فراهم شدن شرایط برای سایرین گام بردارم.
–    امیرمؤمنان علی(ع) فرمود: «مَنْ آنَسَ بِتَلاوَهِ الْقُرآنِ، لَمْ تُوحِشْهُ مُفارَقَهُ الاِخْوانِ؛ کسی که با تلاوت قرآن، اُنس و الفت گرفت، از جدایی دیگران به وحشت نمی‏افتد.». شما بعد از چندین سال ارتباط مستمر با قرآن کریم، چه تأثیری در زندگی خود احساس می‌کنید؟ قرآن در زندگی من بسیار موثر واقع شده و جزء به جزء ارکان زندگی ام را تحت تاثیر خود قرار داده است. در یک کلام هر چه دارم از قرآن دارم.
–    چه توصیه‌ای برای خانواده‌ها برای این که فرزندانشان را با قرآن کریم مأنوس کنند دارید؟ بنده در حدی نیستم که بتوانم برای دیگران توصیه ای داشته باشم ولی بعنوان خادم قرآنیان در شرکت، معتقدم در وحله اول عمل به قران حتی یک آیه از آن می تواند در تربیت فرزندان تاثیرات بسیار نیکویی داشته باشد و همگان به این آیه شریفه از قرآن کریم که می فرماید فمن یعمل مثقال ذره خیرا” یره و من یعمل مثقال ذره شرا” یره (آیات شریفه ۷و ۸ سوره زلزال) عامل باشند و روزانه حتی اگر شده یک آیه قرائت کنند، قران را از زندگی روزانه خود حذف نکنند و در دیگر گام عمل به دستورات  انسان ساز این کتاب آسمانی را سر لوحه اعمال خویش در زندگی قرار دهیم، من مطمئن هستم در صورتی که این رویه را همگان در پیش بگیریم در آینده شاهد تاثیرات چشمگیر ارتباط با خداوند و قران در زندگی خواهیم بود.

نفستان گرم، کلامتان دلنشین!

دومین شماره نشریه نوای همدلی به همت امور زنان و خانواده شرکت پالایش نفت امام خمینی (ره) شازند؛ منتشر شد.

علاقمندان میتوانند فایل پی دی اف نشریه را از طریق لینک زیر  دریافت نمایند:

navayehamdeli2

به اطلاع همکاران محترم می رساند:

به مناسبت میلاد خجسته بزرگ بانوی اسلام، حضرت زهرای مرضیه (س) و گرامیداشت مقام زن و مادر

مسابقه کتابخوانی بر اساس کتاب “زندگانی حضرت فاطمه زهرا (س)”  نوشته دکتر سید جعفر شهیدی ویژه همکاران خانم و همسران کارکنان برگزار می گردد.

علاقمندان می توانند فایل الکترونیکی کتاب و سوالات مسابقه را از سایت اینترنتی شرکت به آدرس  http://www.ikorc.ir و یا کانال تلگرام با آی دی  Ikorc_ir دریافت نمایند.

همچنین در راستای وظیفه ملی صیانت از محیط زیست و صرفه جویی در مصرف کاغذ؛ با همکاری واحد فناوری اطلاعات و ارتباطات، ارسال پاسخنامه بصورت الکترونیکی و از طریق سایت اینترنتی شرکت خواهد بود.

مهلت ارسال پاسخها تا بیست و پنجم اسفند ماه می باشد و جوایز ارزنده ای به قید قرعه به ده نفر (از بهترین پاسخها) تعلق خواهد گرفت.

روابط عمومی  و امور زنان و خانواده

برای دریافت فایل کتاب روی لینک زیر کلیک نمایید:

zendegani-fatemeye-zahra

*** یادآوری: همکاران محترم فقط مجاز به ارائه یک پاسخنامه با شماره پرسنلی خود می باشند.

مشاهده سوالات و ارسال پاسخ به صورت الکترونیکی

پی نوشت:

مهلت ارسال پاسخها تا بیستم فروردین ۹۷ تمدید شد.

اولین شماره نشریه نوای همدلی به همت امور زنان و خانواده شرکت پالایش نفت امام خمینی (ره) شازند؛ منتشر شد.

علاقمندان میتوانند فایل پی دی اف نشریه را از طریق لینک زیر  دریافت نمایند:

navayehamdeli1

به گزارش روابط عمومی شرکت پالایش نفت امام خمینی (ره) شازند و به نقل از امور ورزش تیم تیراندازی بانوان بالای ۲۶ سال شرکت پالایش نفت امام خمینی (ره) شازند در مسابقات سراسری پالایش و پخش موفق به کسب عناوین تیمی و انفرادی شد.

در این مسابقات که به میزبانی شرکت پالایش نفت آبادان برگزار شد، تیم پالایشگاه امام خمینی (ره) شازند مقام دوم تیمی و همچنین جواز حضور در المپیاد فرهنگی ورزشی وزارت نفت را بدست آورد و در رشته تپانچه بادی سرکار خانم اعظم عبدی مقام اول انفرادی را از آن خود کرد.

روابط عمومی پالایشگاه این موفقیت را به مدیریت، امور ورزش و تیم تیر اندازی بانوان تبریک می گوید.

همایش روانشناسی خانواده، تحولات بنیادین و چالش های پیش رو با موضوع کاربست تئوری انتخاب در هویت یابی و مدیریت تعارض برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی شرکت پالایش نفت امام خمینی (ره) شازند و به همت امور بانوان شرکت، همایش روانشناسی خانواده، تحولات بنیادین و چالش های پیش رو با موضوع کاربست تئوری انتخاب در هویت یابی و مدیریت تعارض با سخنرانی جناب آقای دکتر صاحبی بنیانگذار واقعیت درمانی در ایران و عضو هیات علمی موسسه ویلیام گلسر در محل سالن سینمای باشگاه خدمات اجتماعی شهر مهاجران برگزار گردید.
در این مراسم که مهندس جمشیدی مدیر عامل و تنی چند از مسئولین پالایشگاه، روسای ادارات شرکتهای نفتی استان مرکزی و خانواده ها حضور داشتند دکتر صاحبی به مدت چهار ساعت مباحثی تخصصی و راهبردی در خصوص هویت یابی افراد در جامعه و خانواده و چگونگی مدیریت تعارض بین خانواده ها سخنرانی کرد و در بخش دوم به سئوالات تعدادی از حاضرین در مراسم و مشکلات خانواده ها پاسخ گفت.

تصاویر همایش روانشناسی خانواده، تحولات بنیادین و چالش های پیش رو