لایه اُزون یا اُزون‌سپهر ، لایه‌ای به ضخامت ۳۰۰ دابسون (۳ میلی‌متر) در لایه استراتوسفر جو زمین است با غلظت بالایی از مولکول ازون که در سال ۱۹۱۳ توسط دو فیزیک‌دان فرانسوی به نام‌های شارل فابری و هانری بویسون کشف شد. لایه اُزون با جذب ۹۹٫۹–۹۵ درصد پرتو فرابنفش خورشید، موجب ادامه زندگی بر روی کره زمین می‌شود. این لایه پرتوهای پرانرژی فرابنفش را جذب کرده و آن‌ها را به شکل پرتوهای فروسرخ در می‌آورند و به سطح زمین می‌فرستند.
چرخه ازون-اکسیژن بیان می‌کند که پرتوهای فرابنفش به مولکول اکسیژن برخورد کرده و پیوند میان مولکول‌های اکسیژن را می‌شکند. اتم‌های حاصل با مولکول اکسیژن دیگری واکنش داده و مولکول اوزون را تشکیل می‌دهند. سطح ازون با تغییر فصل‌ها، وزش باد و تغییرات خورشید نیز تغییر می‌یابد
واحد محیط زیست اداره HSE پالایشگاه امام خمینی شازند پرزنتیشنی با موضوع فوق تهیه و منتشر نموده که لینک دریافت فایل آن در ادامه آمده است: